Plac Solny we Wrocławiu

Plac Solny we Wrocławiu – rynek pomocniczy Starego Miasta we Wrocławiu, regularny, kwadratowy, wytyczony w 1242 na południowy zachód od Rynku.

Plac Solny miał pierwotnie wymiary 84,5 na 94 m. Powstał prawdopodobnie w czasie ponowionej po najeździe mongolskim lokacji miasta z 1242 r. Określany był jako Polnischer Markt, Salzring albo Salzplatz. W 1827 r. ustawiono na nim pomnik feldmarszałka Blüchera, a plac nazwano Blücherplatz. Po II wojnie światowej nadano placowi nazwę nawiązującą do historycznej, zaś cokół zdemontowanego jeszcze przez Niemców pomnika zburzono.

Północno-wschodni narożnik placu przylega do narożnika Rynku, z południowo-wschodniego i północno-zachodniego wybiegają po dwie ulice, zaś czwarty, południowo-zachodni narożnik jest zamknięty. W przeciwieństwie do Rynku, przestrzeń placu jest niezabudowana.