Świątynia Długowieczności

Świątynia Długowieczności – świątynia buddyjska znajdująca się przy Suzhou Jie w Pekinie.

Została wzniesiona w 1578 roku przez matkę cesarza Wanli z dynastii Ming, cesarzową-wdowę Li. Cesarz Qianlong przeprowadził dwie rozbudowy, w 1751 i 1761 roku, dla uczczenia urodzin swojej matki, wznosząc pałac i przekształcając ją w świątynię cesarską. Za czasów dynastii Qing stanowiła miejsce ofiar i odpoczynku w czasie podróży dworu cesarskiego z Pekinu do letniej rezydencji w Chengde.

Stanowiła cesarską rezydencję i miejsce, w którym władcy świętowali swoje urodziny. Świątynia, zwana potocznie „małym Zakazanym Miastem”, składała się pierwotnie z trzech części, z których do czasów obecnych przetrwały tylko środkowa i zachodnia. W 1979 roku jako zabytek została objęta prawną ochroną.