Opactwo św. Bartłomieja w Heidelbergu

Opactwo św. Bartłomieja w Heidelbergu, znane też jako „opactwo neuburskie”, „klasztor neuburski”, a najczęściej określane jako „fundacja neuburska” – klasztor benedyktyński nad Neckarem w Odenwaldzie położony między osiedlami Neuenheim i Ziegelhausen w Heidelbergu, w południowo-zachodnich Niemczech, podlegający arcyopactwu św. Marcina w Beuron.

W 1130 r. na wzgórzu w miejscu fortecy określanej jako „Nowy Zamek” powołano trzecią w bezpośrednim otoczeniu Heidelbergu placówkę benedyktyńską pod wezwaniem apostoła Bartłomieja podlegającą opactwu w Lorsch. Mimo wsparcia papieskiego klasztor się nie rozwijał – w 1173 r. mieszkał w nim jeden ksiądz i czterech braci. W 1195 r. ośrodek przejęły benedyktynki z inicjatywy hrabiego palatyna reńskiego Konrada i jego żony Irmingardy.