Sejong Wielki

Sejong Wielki, albo Sedzong Wielki – 4. władca Korei z dynastii Ri, panujący w latach 1418–1450. Przeprowadził wiele reform, które przyczyniły się do poprawy warunków życia królestwa. Jego panowanie w koreańskiej historiografii uchodzi za jedno z najlepszych w historii Korei. Uważa się, że za jego rządów kultura i nauka koreańska przeżywała swój „złoty wiek”, jednakże Sejong był znany z niechęci do mnichów buddyjskich, których usunął z Seulu. Pod jego kierownictwem opracowano koreańskie pismo fonetyczne hangul. Jego kampanie militarne były uwieńczone sukcesami: na morzu wojska koreańskie zdobyły wyspę Cuszima, a na północy zdobyły część mandżurskich terytoriów.