Zagubiony Batalion

Zagubiony Batalion – nazwa nadana dziewięciu kompaniom z amerykańskiej 77 Dywizji Piechoty, liczącym około 553 żołnierzy, okrążonym przez siły niemieckie na froncie zachodnim I wojny światowej, podczas ofensywy w Lesie Argońskim w październiku 1918 roku. Wszyscy byli podkomendnymi majora Charlesa White’a Whittleseya.

2 października 77 Dywizja szybko wdarła się w głąb Lasu Argońskiego z przekonaniem, że atakujące z lewej siły francuskie i atakujące z prawej dwie jednostki amerykańskie kontynuują natarcie. Jednak francuskie natarcie zostało odparte. Bez tej wiedzy Whittlesey kontynuował atak wdzierając się coraz głębiej i głębiej na teren nieprzyjaciela, przez co w końcu został kompletnie odcięty od reszty sił własnych. Przez następnych sześć dni ponoszący ciężkie straty żołnierze, zostali zmuszeni do odparcia kilku ataków nieprzyjaciela, który postrzegał ich jako zagrożenie dla całej ich linii.